Уладзімір Мікалаевіч Васільеў нарадзіўся 6 верасня 1923 г. у Латошынскай воласці Валакаламскага павета Маскоўскай губерні (цяпер Латошынскі раён Маскоўскай вобласці). У 1940 г. закончыў дзесяцігодку, паступіў на педагагічныя курсы пры Загорскім педагагічным інстытуце, працаваў выкладчыкам фізкультуры ў школе.

У канцы 1941 г. Уладзімір Васільеў стаў працаваць пісарам у ваенкамаце. У сакавіку 1942 г. прызваны ў Чырвоную армію. Удзельнічаў у баях супраць нямецка-фашысцкіх захопнікаў, двойчы паранены. Быў камсоргам батальёна, палка, памочнікам начальніка палітаддзела брыгады. З награднога ліста: «У баях за в. Грэдзякіна [Зубцоўскі раён Цвярской вобласці] 29–30 лістапада 1942 г. сяржант Васільеў быў на перадавой лініі. …Калі са строю выбыў камандны састаў падраздзялення, прыняў камандаванне ротай на сябе. Прывёў роту ў парадак, выслаў разведку, падрыхтаваў да трэцяга дня бою». Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі (1943), трыма медалямі.

Уладзімір Міхайлавіч Талкачоў нарадзіўся 14 сакавіка 1918 г. у в. Ветухны Чэрыкаўскага павета Магілёўскай губерні (цяпер Касцюковіцкага раёна Магілёўскай вобласці) у сялянскай сям’і. У 1933 г. закончыў школу калгаснай моладзі, працаваў у калгасе, у 1934 г. паступіў вучыцца на фельчара ў Магілёўскі медпалітэхнікум. У 1937 г. стаў студэнтам Мінскага медыцынскага інстытута. Пасля заканчэння двух курсаў быў прызваны ў Чырвоную армію.

Уладзіслаў Паўлавіч Падпалаў нарадзіўся 9 жніўня 1958 г. у в. Імянін Буховіцкага сельсавета Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці. У 1975–1981 гг. вучыўся ў Віцебскім дзяржаўным медыцынскім інстытуце, які скончыў Ленінскім стыпендыятам. З 1981 г. па 1983 г. працягваў вучобу ў клінічнай ардынатуры на кафедры прапедэўтыкі ўнутраных хвароб Віцебскага медінстытута пад кіраўніцтвам аднаго з вядучых кардыёлагаў рэспублікі, выдатнага клініцыста і педагога, прафесара А. Г. Даўгяла.

Аляксандр Васільевіч Саўчыц нарадзіўся 1 ліпеня 1953 г. у в. Остранка Жыткавіцкага раёна Гомельскай вобласці. Закончыў Пінскі мясамалочны тэхнікум (1972), Брэсцкі дзяржаўны педагагічны інстытут імя А. С. Пушкіна (1989). У 1976 г. прыйшоў працаваць на Брэсцкі малочны камбінат, дзе прайшоў шлях ад слесара, інжынера па тэхніцы бяспекі, эканаміста да дырэктара.

У 1998 г. А. В. Саўчыц узначаліў завод, які перажываў крызіс. Лідар па натуры, чалавек дзеясны, ён востра перажываў няпростыя для прадпрыемства часы. З першых дзён свайго кіраўніцтва ўзяў курс на тэхнічную мадэрнізацыю вытворчасці, прыцягненне высокакваліфікаваных кадраў. Вывучаў лепшыя сусветныя тэхналогіі, шукаў інвестараў, веў перамовы і сваім энтузіязмам падтрымліваў увесь калектыў.

Іван Мікалаевіч Антановіч нарадзіўся 27 чэрвеня 1958 г. у в. Лобча Лунінецкага раёна Брэсцкай вобласці. Закончыў Ляхавіцкі саўгас-тэхнікум, Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію (1985). Служыў у Савецкай арміі.

Працаваў намеснікам начальніка вытворчага ўчастка па раслінаводству калгаса імя М. В. Фрунзе Лунінецкага раёна, старшым спецыялістам па кормавытворчасці. З 1985 г. на Століншчыне — галоўны эканаміст, сакратар парткама, з 1990 г. — намеснік старшыні, інжынер-будаўнік калгаса «За Радзіму» Столінскага раёна, загадчык аддзела эканомікі, рыначных адносін і прыватызацыі Столінскага райвыканкама.

Аляксей Васільевіч Мікуліч нарадзіўся 13 чэрвеня 1953 г. у в. Аздамічы Столінскага раёна Пінскай (цяпер Брэсцкай) вобласці. Закончыў восем клсаў Аздаміцкай сярэдняй школы (1968), Рэчыцкі зааветэрынарны тэхнікум (1972). Працаваў выконваючым абавязкі загадчыка Балатнянскага ветэрынарнага ўчастка Рагачоўскага раёна Гомельскай вобласці (1972–1973).

Пасля службы ў Савецкай арміі (1973–1975) Аляксей Мікуліч пачаў працоўную дзейнасць на Століншчыне. У 1976–1980 гг. – галоўны ветэрынарны ўрач калгаса «Дружба». З 1986 г. —дырэктар саўгаса «Манькавічы», з 2000 г. – дырэктар КУВП «Манькавічы».

Уладзімір Пятровіч Самовіч нарадзіўся 28 студзеня 1928 г. у Мінску. Калі пачалася Вялікая Айчынная вайна, сям’я эвакуіравалася ў Тамбоўскую вобласць, пасля вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў вярнулася на радзіму.

У 1948 г. Уладзімір Самовіч паступіў у Брэсцкі настаўніцкі інстытут (з 4 чэрвеня 1949 г. — імя А. С. Пушкіна). Закончыўшы інстытут (1950), працаваў першым сакратаром Івацэвіцкага (1950), Камянецкага (1951) райкамаў камсамола. З 1952 г. — сакратар, другі сакратар Брэсцкага акруговага камітэта ЛКСМБ.

Васілій Паўлавіч Энгельгардт нарадзіўся 29 ліпеня 1828 г. у в. Кустовічы Кобрынскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці). Паходзіў са знакамітага шляхецкага роду Энгельгардтаў, быў старэйшым сынам у сям'і рускага арыстакрата Паўла Васільевіча Энгельгардта і яго жонкі Соф'і Рыгораўны, народжанай баранэсы фон Энгельгардт. Бацькі марылі ўбачыць сына дыпламатам, аддалі яго ў Імператарскае вучылішча правазнаўства. Пасля заканчэння ў 1847 г. вучылішча служыў

у 1-м і 5-м дэпартаментах Правячага Сената.

У вучылішчы Васілій Энгельгардт блізка сышоўся са сваім аднакласнікам Дзмітрыем Стасавым і, пазней, з яго братам — рускім музыкальным і мастацкім крытыкам Уладзімірам Стасавым. Гэтае сяброўства прайшло праз усё іх жыццё. Любоў да рускай музыкі непарыўна звязвала сяброў.

Пётр Іванавіч Ратайка нарадзіўся 13 студзеня 1898 г. у в. Пескі Кобрынскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям'і. У 1912 г. скончыў тры класы мясцовай школы, потым працаваў разам з бацькамі на гаспадарцы. У верасні 1915 г. з набліжэннем германскіх войск сям’я Ратайкаў эвакуіравалася ў г. Арэнбург, там Пётр працаваў на Арэнбургска-Орскай чыгунцы.

Пётр Лукіч Рудчук нарадзіўся 15 мая 1893 г. у вёсцы Бардзёўка Брэсцкага павета Гродзенскай губерні (цяпер Камянецкага раёна Брэсцкай вобласці) у беднай сялянскай сям’і. У юнацкім узросце Пётр разам з вясковымі равеснікамі парабкаваў улетку ў маёнтку графіні Патоцкай, а зімой бегаў за некалькі кіламетраў у прыходскую школу ў Высока-Літоўск.